Sanırım hepimiz o videoyu izlemişizdir. Küçük bir erkek çocuk ablasını dövüyor anne (sanırım) videoya çekiyor. “Eğleniyorlar”… Video esnasında küfürler de varmış. Yani çocuk hem ablasını tokatlıyor, saçlarını çekiyor hem de saydırıyormuş. Ben sesini açmadan izledim. Öyle yaparım ben. Çok sinirimin bozulacağını düşündüğüm videolar (patlama sonrası görüntüleri, cenaze görüntüleri, korkunç sahneler vs.) gördüğüm anda sesi kaparım. Daha az sinirim bozuluyor o zaman.

 

Bu videoyu çeken aile hakkında bir şeyler yazmak istiyorum aslında. İşin acı tarafı ne yazacağımı, ne diyeceğimi bilemiyorum. Her şeyi geçtim. Yani muhtemelen kocası da ona böyle davranıyor, baba kızına böyle davranıyor, aile içi, şiddet normalleşmiş. Birbirlerine saygıları yok, aşağılık kompleksi öyle bir boyuttaki bu yaşadıkları durumu hak ettiklerini düşünüyorlar gibi hepimizin ilk anda düşündüğü her şeyi geçtim…

 

Bir çocuğun bir büyüğüne vurması, itip kakması, kötü söz söylemesinin normalleşmesini anlayamıyorum.

 

En pirimitif aile modelinde dahi YANİ en düz, sıradan, düşük eğitim düzeyinde, düşük insanlık seviyesinde, düşük kalitede yani, ne bileyim, çıtanın en altında, en dipte, en çukurda dahi… En basitinden bir “küçükler büyüklere saygılı olur” gibi bir düzenek yok mudur? En basiti ya!

 

Bakın geçtim eşitlikleri, şiddete karşıtlığını, kadın haklarını, insan haklarını falan geçtim.

 

Çıtanın en en en en altına indim. Orada bile o en çukur noktada, o sıfır noktasında bile “büyüğüne saygılı olmak” gibi bir şey yok mudur? Olmayabilir mi? Nasıl olmayabilir?

 

Benim bu kısmı aklım almadı işte. Nasıl olmayabilir?

 

Ben bir çocuğun bir yetişkine saygısız olabildiği yaşam formunu anlayamıyorum, kafam almıyor.

 

Benim dünyamda yok böyle bir şey.

 

Benim dünyamda bir çocuk büyüğüne terbiyesizleşemez, saygısızlaşamaz, kabalaşamaz. Benim oğlum yapmıyor. Yapılmayabiliyor demek ki. O çocuğu öyle yetiştirmek mümkün demek ki.

 

O yüzden anlayamıyorum. Kafam almıyor.

 

Bazı insanların, bazı kadınların kendine hiç saygısı yok. Bu kadınlar yaşadıkları her türlü şiddeti, saygısızlığı, küfürü, hakareti, kötü davranış ve sözü normalleştirmiş. Bu kadınlar bir takım çocuklar yetiştiriyorlar. İşin feci kısmı bu kadınlar bizden çok ve hızlı çoğalıyorlar.

 

Virüs gibi…

 

Bir film vardı “I am Legend”, Will Smith oynuyordu. Dünya üstünde tek insan o kalmıştı ve bir de virüsten etkilenmiş ve başkalaşmış, eskiden insan artık Zombi canlılar vardı. Kahramanımız o canlıların arasında var olmaya çalışıyordu.

 

Duygularım böyle sevgili okur.

 

Duygularım tam olarak böyle.

 

Bunun eğitimli versiyonunda anne çocuktan azar işitiyor, cahil versiyonda abla çocuktan dayak yiyor.

 

Garip, başkalaşmış, virüslenmiş, mikrobik bir takım canlılarla bir arada kalmış durumdayım.

 

Kendimi tamamen soyutlamış şekilde ve hayretler içinde yaşamaya çalışıyorum.

 

Durumum hiç kolay değil.

 

Benim gibi hisseden herkesi  Allah kurtarsın.