Vasiyetname yazma konusunda ne düşünüyorsun sevgili okur? Aklına tuhaf tuhaf şeyler gelen rahatsızlardan mısın? Yoksa hiç ölmeyeceğini düşünen rahatsızlardan mısın?  Her iki halin de çok “normal” olmadığını düşünen rahatsızlardanım ben. Öte yandan evet bir gün hepimiz toprak olucaz bundan kaçış yok. Açık konuşmak gerekirse “sanki yarın ölecekmişim gibi” ahiret için çalıştığım da yok. “Sonsuza kadar ölmeyecekmişim gibi” soyunup semerimi de yemiyorum bu dünyada…

‘Zorun ne ablacım?’ diyorsanız açıklayayım…

Kafamda kurdum kurdum (her kadın gibi) ve…

Eğer ben kocamdan önce ölürsem… (ki ben ruh hastası, sevgili eşim ise sakin bir adam olduğumuzdan, benim beyne pıhtı atması, kalp krizi geçirmem falan hayli yüksek ihtimal), (aman Allah korusun falan demeyin, GERÇEKTEN,  ben zaten onlardan önce gitmek istiyorum, kaldıramayacağım üzüntü istemiyorum)…

Kastettiğim ben kocamdan hayli önce ölürsem….

Ve Sarhan tekrar evlenirse,

Mal varlığı hususu.

Şimdi, sevgili okur, yıllarca karı koca beraber çalıştığımız her şeyin elbette oğlum, yavrum, bitanem, canıma kalması gerekiyor. Benden mendil dahi, hani çek-sil dahi diğer kadına ve ondan oluşabilecek diğer canlılara ya da onun da bir önceki evlilikten oluşmuşlarına (benden) bir şey geçmemesi gerekiyor. Bu evlilik birliği içinde karı-koca birlikte edindiğimiz HER şeyin sadece ve SADECE benim oğluma kalması gerekiyor.

Şöyle;

Ben neden bir tane çocuk yaptım? Neden? 24 yaşında evlenmiş gayet sağlıklı bir kadın neden tek çocuk yapar? Hem zaman, hem bünye, hem biyoloji, hem yaş hem de imkan olarak iki çocuk da yapabilirdim ama yapmadım. Neden? Birkaç sebebi var elbette tek bir sebep değil. Psikolojik olarak da kendimi iki çocukluk yormak istemedim, sorumluluk olarak da iki çocuk sorumluluğu istemedim. En önemlisi dünyanın bin türlü hali var bir tane olsun ve bütün imkanlarımızı sadece onun için kullanalım istedim.

Şimdi duruma bakışı bu olan bir kadının, başka bir kadının çocuğu için (kadın kim olursa olsun, konu ne olursa olsun) masrafa girmesi, imkanlarını bölüştürmesi, kendi çocuğu için düşündüklerini pay etmesi söz konusu olabilir mi? Böyle bir derdim olsa ben bir tane daha doğurur iki çocuğum arasında  (kendi çocuklarım arasında) gerekeni yapardım, öyle değil mi?

Benim bir tane çocuğum var. Bütün planlarım da bu bir çocuk hakkında, bu bir çocuk üzerine. Benim sadece bir çocuktan mesuliyetim, sorumluluğum söz konusu. Kendi çocuğum dışında bir çocuk benim için “ay bici bici” bu kadar, bu, beni ilgilendirmez özetle…

Dolayısıyla ben erkenden ölürsem ve kocam başkasıyla evlenirse benim SADECE oğlumun olması gereken her şeyi nasıl sağlama alabilirim?

Bu ara internetten araştırma safhasındayım sadece.

Sonrasında gidip bir noterle de konuşucam.

Babamla konuşmayı en sona bırakıyorum çünkü böyle durumlarda hep yaptığı gibi “Ne yiyip yatıyosun gece ki, sabah böyle aptal aptal fikirlerle uyanıyosun kafanda çocuğum?”, “kızım salak mısın sen? Bunlarla mı uğraşıyosun şimdi de?” falan diyecek biliyorum…

Ben anlamam arkadaş! Bu hususu bi netleştirip konuyu evrak/kanun/kağıt/ıslak imza noktasında sağlama almakta kararlıyım. Bu net!

Bu köşe yazım da yazı tarihime, eşe, dosta, yakın akrabalara bir kişisel not, bir duygusal vasiyet olarak geçsin ve herkes bilsin ki…

Benim olan, payım olan, içinde emeğim olan, alın terim olan, hakkım olan, aileden gelen ve/veya kocayla birlikte yapılan her şey sadece oğlumun hakkıdır. Bir tek ona aittir.

Aksi takdirde hortlar gelir perişan ederim.

Şaka değil, yaparım.

Sağlıkla yaşadığımız bir ömür dilerim…