Yapmam gereken son derece basit bir şeydi aslında. Evden çıkıp, bana son derece yakın bir notere gidip, evrak hazırlatmak… Bu yani… Sarhan beni tembihledi; Sarhan: Bak, hadisesiz git, gel tamam mı? Lütfen. Tamam mı bebeğim? Lütfen. Ben: Çok ön yargılısın sen bana karşı. Neden böyle? Sarhan: Bak bişey demiyorum. Sadece lütfen, hadisesiz git. Zaten iki […]
Aman diyim sevgili okur. Hafta içi okul çıkışı benim oğlum, sınıfından bir kız arkadaşı, ben ve kızın annesi hep birlikte bir şeyler yiyelim dedik. Amanın! Bana “sen gel de benim kızla bir tanış” diye mail atan kadınlar haklıymış: O ne ya? 7 yaşındaki kız sadece oğlumu değil beni de salağa çevirip, katlayıp kenara koydu. Pınar: […]
Sevgili okur, eminim senin etrafında da kendini sağlık işlerine gömmüş anneler vardır. Yanında çocuğun yiyeceği yemekle gezen, çikolata yedirmeyen, sağlıklı yaşam kumkuması bir takım kadınlar var. Bunlar çocuklarını serada yetiştirir gibi yetiştiriyorlar. Şurayı iyi anlayalım. Çocukların kola içmesi, patates kızartması yemesi falan tabi ki iyi değil. Ama yiyeceği ekmeği de evde yapıp çocuğu fanusa koymak […]
Yapmak zorunda olduğum en zor şey yetişkin gibi davranmaya çalışmak. Canımı sıkan bir şeyle karşılaşınca bir bakıyorum dokuz yaşında, saçları iki yandan örgülü, dizlerindeki yaralar kabuk bağlamış, hırçın bir kız çocuğu olduğum döneme dönmüşüm. Zor bir çocuktum. Okuldan gelmişim, önlüğümü çıkardığım gibi koltuğa oturup Gırgır’ın yeni sayısını elime almışım. Konuşma balonlarını heceleyerek okumaya çalışıyorum. Annem […]
Şükürler olsun! Nihayet aynı fikirde olduğum pedagoglar buldum. Sevgili okur, benim bir tezim var, sıkı dur şimdi. Günümüz anneleri (biz yani) çocuk yetiştirirken biraz ayarda kayma oldu. Erkek çocuklarını efendi, terbiyeli yapıcaz derken bazılarımız ölçüyü kaçırdı. Uzmanlar her işimize karışmaya başladı. Neymiş efendim kovboyculuk, kılıççılık oynamayacaklarmış, şiddet şeyediyorlarmış… Ben yırtıyordum kendimi “böyle erkek çocuğu mu […]
Çocuklara cinsellik konusunda bilgi vermenin ne zor birşey olduğunu hepimiz biliyoruz sevgili okur. Ben bu konuda “geç olsun ama güç olmasın” ekolünü benimsiyorum. Herşeyin bir zamanı var, telaşa lüzum yok falan. Ancak bazen beklenmedik olaylar da olmuyor değil. Ayşenil’lere akşam yemeğine gittik. Onun iki çocuk artı benimki olmak üzere üç çocuk koşuyor evde. Tam “ya […]
Annem her türlü dalgınlığını kardeşimi ve beni doğurmuş olmasına bağlar. “Ayy, unutmuş muyum? Hep doğumdan sonra böyle oldum”. Ama sor, babannemle ilgili her tür vakayı kronolojik sayar. Kayınvalidem de benzer özellikler gösterir ama o çoktan seçmeli unutuyor. Kayınvalide: Sen bana “anne bize çok karışıyorsunuz” da demiştin. O lafı da etmiştin bana! Ben: İftira halbuki değil […]
