Bunu yazmışım. Uzun zaman önce… Anneler günü için sanırım. Bazen dönüp eski yazılarımı tekrar paylaşmayı seviyorum. Yazarlık başla işler gibi değil. Her yazımızda emek var (benimkiler öyle en azından) her satırda bir miktar beyin hücresi bırakıyoruz (bazılarımız). Bu yazımı da hayli uzun zaman önce bir anneler günü vesilesiyle yazmışım. Sonrasında benzer tat taşıyan yazılar görmüşsek de sağda solda, zannediyorum ben ilk yazanlardanım. Hazır önümüz anneler günü, bu vesileyle eski bir yazımı paylaşayım dedim. Hem kendi annem hem de tüm anneler için.

 

Şimdiden Anneler Günümüz kutlu olsun. Benim hayattaki en büyük başarım ve mutluluğum oğlumdur. Allah hepimize evlatlarımızın iyi günlerini göstersin. Anneliğimizin tadını çıkarmak hepimize nasip olsun.

 

Buyrun;

 

 

BİZ ÇOCUKKEN ANNEMİZDEN NELER ÖĞRENDİK?

 

Hayatta sadece yaptıklarımızın değil, yapmadıklarımızın da sonuçları olduğunu

“Bana bak, çabuk topla dağıttığın oyuncakları, yoksa ben hepsini bir çuvala doldurup sokağa atıcam”

 

Sabrın sonunun her zaman selamet getirmeyeceğini

“Bir eve gidelim, ben biliyorum sana yapacağımı”

 

Karma yasasını

“Kimin çocuğuna gülüp kimin çocuğunu kınadıysam başıma geldi”

 

Hiyerarşiyi

“Akşam babana vereceksin bunun hesabını”

 

Biyolojiyi

“Sen daha terliksiz gez. Çocuğun olmıycak ilerde görüceksin”

 

Gastronomiyi

“Pilavı bırak, etini bitir öyle kalk masadan”

 

Her şeyi analitik düşünce sistemiyle açıklayamayacağımızı

“Sen ordan bir düş, bir düş ordan sen, bak nasıl kırıyorum bütün kemiklerini”

 

Vicdan sahibi olmayı

“O tabağında bıraktığın her lokma arkandan ağlayacak”

 

 

Eğitimin önemini

“Bu not ne? Okuma sen, çöpçü ol, memleketin çöpçüye de ihtiyacı var”

 

Adaleti

“Şu terliği görüyor musun? Kafana geliyor şimdi!”

 

Biz annemizden hayatı öğrendik. Kendilerine has ve tuhaf bir yöntemle yaptılar bunu belki ama annelik böyle bir şeydi.

 

Bugün çocuklarımızı yetiştirirken, annemizden duyduklarımızı söylerken yakalıyoruz kendimizi. Fark edince gülümsüyoruz hem çocuğumuza hem de kendi çocukluğumuza.

 

Anneler çocukların hayatında çok önemli. Dokuz ay karnımızda, sonra aylarca mememizin ucunda, kucağımızda, kolumuzda, dizimizde, koynumuzda büyütüp hayata hazırlıyoruz çocuklarımızı değil mi?

 

Bizim annelerimizde bizi aynı öyle sevdi aynı böyle baktı.

 

Annelerimize ne yaşatırsak evlatlarımızdan onu yaşıycaz arkadaşlar. Bunu aklımızda tutarak…

 

Ben özel gün ve hafta kutlamam, sevmem, bilirsiniz ama bu farklı.

 

Hepimizin anneler gününü tüm kalbimle ve sevgiyle kutlarım.