Annelik faz faz sevgili okur. Bu demek değil ki her anne tüm fazlardan illa geçecek. Eminim ben çok faz atlamışımdır ve senin “aa bana öyle olmadı” dediğin çok durum olmuştur. Yine de ben bu ara şöyle bir dönemden geçiyorum ve her zamanki gibi….. Kınama kınadığın kırk güna başına….

 

Hep sağlık kumkuması insanlarla dalga geçtim biliyorsun. “Hepimiz ölecez ve sen sonsuza dek evrende tek başına mı yaşayacan bacım?” Ya da doğal beslenme olayını abartanlara “hayır çiftlikten sana gelene kadar da emin olamazsın, her şey olabilir o esnada, balkonda inek besleyip kendin sağmamışsın doğal değil” diye çok takılmışımdır. Veya sürekli spor yapan insanlara “Bu kadar terlediğimiz bir etkinliğe gerek var mı cidden?” diye sormuşluğum çoktur. Şöyle diyaloglar yaşandı arkadaşlarla;

 

Arkadaşım: Koşmaya gittik siz niye gelmediniz, beraber koşardık?

Ben:Neden koşuyoruz?

 

Bu ara ama sağlıklı beslenme (yani sadece oğlum ve kocam için değil kendim için de) ve spor konularında “baya bi” ciddiyim. Yani son zamanlarda yaptığım en “çılgın” şey sera çilek yemek oldu, kazara arkadaşlarla içersek falan da ertesi gün nasıl detox yaptığımı anlatsam şoka girersin.

 

Ve bu ara en büyük zevkim oğlumla zaman geçirmek. Yani şöyle, (benim yazılarımı kumhavuzu döneminden beri takip edenler bilirler) ben hep oğlumla zaman geçirmeyi sevdim çünkü gerçekten erkek çocuk annesi olmak için yaratılmışım, biz hep iyi zaman geçirdik Atahan’la… Ama bu ara başka, hiç bir şey yapmadan yanyana yatıp bişiler okumak, konuşarak yürüyüşler yapmak, başbaşa kahvaltılar, birlikte spor yapmak… Yani nasıl anlatsam….

 

Oğlumla başka bir faza geçtik ve çok güzel. Burda “arkadaş olduk” demiyorum, ben annesiyim ve oğlum da bunun gayet farkında, sadece…

 

Daha arkadaşça, daha derin, daha paylaşımcı, daha dost.

 

Telefonumda bir ayar bozulursa Atahan yapıyor (ya da bir arkadaşı).

 

“Cuma akşamı başbaşa ailecek sinemaya gidelim, bu ara çok arkadaşlarımla takıldım biraz aile zamanı geçirelim” diyor mesela…

 

“Bu kazak başarılı olmuş” dedi geçende…

 

Bir değişik…

 

11 ama 16 gibi… (kavgasız gürültüsüz bir 16 bu) yani daha dolu, daha zeki, daha paylaşımcı, daha bilinçli.

 

Mesela ben 11 yaşımda böyle değildim onu biliyorum, şimdi çocuklar bir değişik.

 

Ve çok mutluyum ben hayatımın bu döneminde, çok hemde….

 

Artık çok daha az çalışıp hayatıma, aileme, kendime, oğluma daha fazla zaman ayırabildiğim, bu dönemleri kaçırmadığım, farkedebildiğim, tadını çıkarabildiğim için…

 

Hayatta verdiğim en doğru kararlardan biri son zamanlarda verdiğim kararlar oldu.

 

Herkese kararlarından memnun kaldığı bir ömür dilerim.