Sevgili okur babamın bir lafı vardır; “Aptal kadın yoktur ama iyi oyunculuk vardır”.

 

İlk duyduğumda özellikle -yeni ergen dönemlerimde- feminist bir bakış açısı takınıp, kendisini şovenist bir erkek olmakla suçlamıştım. (Evet babasına “Şovensin sen” falan diyen garip bir çocuktum).

 

Ve fakat zaman babamın haklı olduğunu enteresan şekillerde ve defalarca gösterdi.

 

Doğaya bakalım (babam da bir şey anlatacağı zaman konuyu dünyanın oluşumundan alır).

 

Doğada dişi nasıl güçlü, nasıl heybetli. Çiftleşmek için kendisine en uygun erkeği buluyor. Ne kadar zevk aldığı tartışılır şekilde çiftleşiyor. Hamile kalıyor. Hamileliği esnasında avlanmaya, beslenmeye, hayatta kalmaya ve karnındaki yavrularını korumaya devam ediyor. Doğuruyor. Avlanmaya, yavrularını beslemeye ve korumaya, kendini korumaya devam ediyor. yavrularına avlanmayı öğretiyor…

 

Şimdi kadına gelelim. Yani insan ırkının dişisi. Üstte hayvanlar aleminde gördüklerimizi aynen yapıyor öyle değil mi?

 

Bunlara ek olarak sosyal hayat içinde var olmaya çalışıyor. İyi görünmeye çalışıyor, iş hayatında çarpışıyor, tecavüze uğramamaya çalışıyor, aile ilişkilerini, akraba ilişkilerini yönetiyor…

 

Kadın, evde, işte, sokakta, sosyal yaşamda, iş yaşamında, aile içinde sürekli bir mücadele içinde.

 

Şimdi olaya dışarıdan bakalım. Bu kadar mücadeleci, çok yönlü ve güçlü bir canlının naif, ürkek, çekingen ve beceriksiz olması mümkün mü?

 

Böyle bir kadın modeli yok arkadaşlar çünkü kadının doğası gereği böyle olma şansı yok.

 

Ancak aramızdan bazıları çok iyi oyunculuk sergiliyor, bu bir gerçek.

 

“Ben yapamam, nasıl yapacağımı bilmiyorum, çok inciniyorum, kırılganım, hassasım, yardıma ve desteğe ihtiyacım var, beni koru, beni gözet, benim yerime sen hallet…”

 

Bir bakıyorsun kadın her şeyi gayet zekice başkalarına yaptırıyor. Sen salak gibi ona dair her işi halledip bir de mutlu oluyorsun yardımcı olduğun için, destek olduğun için falan. O da gülümseyen gözler ve minnettar bir tavır içinde olan biteni izliyor.

 

Kadınların birbirleriyle olan ilişkilerinde de durum bu. Hadi kocaya yapıyor da sana bana da yapıyor.

 

“Ben hassasım ve kırılganım”.

 

Bir anda arkadaşlık adına onu kollamaya çalışırken buluyorsun kendini, onun adına bir şeyler hallederken falan…

 

Oysa sen ondan daha az kadın değilsin ki. Yani şartlar eşit. “E cilven kime, nazın kime abla?” demezler mi adama?

 

Hayat zor hatta bazılarımız hayat mücadelesinin içinde daha fazla yoruluyor yıpranıyoruz.

 

Olan bitenin farkındayız. Okuyoruz takip ediyoruz, endişe ediyoruz, akıl yürütüyoruz, çalışıyoruz, mücadele ediyoruz, yoruluyoruz, savaşıyoruz….

 

Bu bizi daha az kadın, daha az dişi yapan bir şey değil. Aksine kadın, dişi zaten bunları yapabilir yetenekte bir canlı. Hiçbirimiz diğerimizden daha az hassas, daha az naif değiliz. Hiçbirimiz diğerimizden daha güçlü daha girişken değiliz.

 

Kadın güçlüdür. Beceriklidir. Girişkendir. Çabalar. Avlar. Alır.

 

Bazılarımız daha iyi oyuncu, daha sinsi o kadar…

 

Bu Pazartesi yazısı vesilesiyle babama “haklıymışsın” demek istedim.

 

Herkese mutlu haftalar…